Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011
Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011
…Φύσα Θάλασσα Πλατεία…
Τι μας έχει συμβεί και φτάσαμε ως εδώ?
Μήπως μας φόρεσαν γυαλιά χωρίς ποτέ να ‘μαστε μύωπες? Σκοντάψαμε σε μαδέρια και παλούκια που τα νομίζαμε για παλιόξυλα, ενώ αυτά ήταν τα πολύτιμα υλικά που χρειαζόμασταν για να μπει στα σκαριά το καινούργιο πλεούμενο για το ταξίδι μας προς το μέλλον? Και τώρα να!
Φάτσες αμύητων άσχετων, τυχαίων που αγόρασαν σκυλάκι, πήγαν στην Αράχοβα με το τσερόκι τους, είδανε ξαφνικά ότι η πολιτική που ρηχά και σπάνια ασχολούνταν τους άδειασε και τους πρόσβαλε άγρια. Ενώ είμαστε σαν απλοί άνθρωποι της οικογένειας, της δουλειάς, καλοπροαίρετοι, ευγενικοί, με κρίση καθαρό μαχαίρι, μπλέξαμε «ξαφνικά» με δόλιο τρόπο σε λογικές, συνθήματα βγαλμένα από τις στρούγκες της κοματοκρατίας.
Έτσι θόλωσε η καθαρότητά μας. Χρόνια τώρα, ό,τι είχε το κοματικό χρώμα το δικό μας ήταν καλό! Ό,τι δεν ήταν με την παράταξη ήταν ένα ανόητο εχθρικό+ εμπόδια για την πρόοδο… και πάντα τη νύφη την πλήρωναν οι απέξω: η νεολαία που θα κατοικήσει έτσι κι αλλιώς απρόσκλητη και με το ζόρι σ’ αυτόν τον ρημαγμένο τον πλανήτη. Άλλοι ξανασηκώνουνε με ποροσοχή τα πολύτιμα αιώνια υλικά της γνώσης, της καθαρής ματιάς, της πραγματικής άμεσης δημοκρατίας, και σε διαρκή συνέλευση φτιάχνουν τα παγκοινα αιτήματα, άλλοι προεικονίζουνε τη σύγκρουση απέναντι στη γερασμένη σάπια εξουσία, με βρισιές, αγανάκτηση, φάσκελα και το θυμό του δίκιου.
Ό,τι γινόταν. Χρόνια τώρα, στα λεωφορεία, τις στάσεις, στις ουρές της εφορίας και το παραπετούσανε σκόπιμα κάποιοι βαλτοί/χαζοί σα να μην είχε τάχα πολιτική ουσία μέσα του.
Το κοινό περί διακαίου αίσθημα, η κοινή λογική, η συμμετοχή στα κοινά, η αλληλεγγύη, η ευαισθησία, το σοκ και ο θυμός απέναντι σ’ άδικες απάνθρωπες εγκληματικές ενέργειες, από τους βομβαρδισμούς ως το θάνατο στα χειρουργεία λόγω φτώχιας ή έλλειψης γιατρών, όλα αυτά τα … ανοχή και κατανάλωση: Κάτι μας συμβαίνει: Κάτι μας πείραξε το μυαλό και τον οργανισμός μας. Έλα που… αυτό που ήρθε ήταν αυτό που έλειπε: Η απουσία του βροντούσε, γκρέμιζε τοίχους γύρω μας. Οι μέρες και τα δευτερόλεπτα θανάσιμης αφέλειας που πέρασαν ώσπου τα κακά συμπτώματα ν’ αγγίξουν τον «σκληρό μας δίσκο» και να αντιδράσουμε, κράτησαν τόσο πολύ που μόλις και παίρνει θεραπεία.
Τελικά, αυτό που ήρθε, πάνω απ’ όλα είναι αληθινό: Δεν είναι γκάλοπ, δεν είναι σκηνοθετημένη προεκλογική συγκέντρωση. Είναι ένα αδιαμεσολάβητο κοινωνικό κίνημα, που ότι κι αν κάνει, δημιουργικό ή παθολογικό, είναι ο απόλυτος πολιτικός γνώμονας λόγου και πράξης. Αιτημάτων και σύγκρουσης όλων απέναντι στην αρρώστια της εξουσίας. Είναι η πολιτική με «Π» κεφαλαίο, γιατί είναι η μόνη που υπηρετεί το ζειν και το ευ ζειν ταυτόχρονα.
Είναι καιρός να επαληθευτούμε ως άνθρωποι και πολιτικά όντα. Τον αξίζουμε τον τίτλο. Απ’ ότι φάνηκε, οι εκπρόσωποι που ψηφίζουμε, ούτε εχθροί μας να ήσαν! Τους χρειάζεται ένα καλό μάθημα στην έννοια της Ελευθερίας.
Ας πετάξουμε τα γυαλιά+ μύωπες δεν είμαστε. Ποιος μας τα φόρεσε δήθεν για τη στραβωμάρα? Πάνω στο τζάμι τους το ψέμα για χρέγια και ενοχές. Το σήριαλ της απάτης και της αποβλάκωσης + έγχρωμη εικόνα τραβηχτικιά… να την πάρουμε γι’ αλήθεια.
Βγάλτε τις οθόνες από τα μάτια, η αλήθεια είναι σκληρή μα όμορφη. Οι γεμάτες πλατείες έχουν πάντα την πολιτική τους αλήθεια. Το θέμα είναι πώς θα την εκφράσουμε στους συνανθρώπους μας+ να τη χαρούν και να την προστατέψουν από τα ανθρωπάκια της εξουσίας.
Ήρθε η σειρά μας…
Διονύσης Καλαμάκης.
Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
Σάββατο 18 Ιουνίου 2011
Μαθαίνοντας από τις πλατείες
Είναι εύκολο ίσως να αναγνωρίσουμε στην κοινωνία που ζούμε ένα οικονομικό σύστημα σε επιθετικό παροξυσμό. Οι κυρίαρχοι μοιάζει να θεωρούν ότι εκπλήρωσαν και εκπληρώνουν επιτέλους την απόλυτη καπιταλιστική ουτοπία: το χρήμα να γεννά χρήμα χωρίς την ενίοτε απείθαρχη μεσολάβηση των πραγματικών ανθρώπων και την ενίοτε απρόβλεπτη μεσολάβηση των διαδικασιών παραγωγής. Η αλαζονεία και η δύναμη των τραπεζιτών και των χρηματιστών είναι σημάδι των καιρών. Όμως καθόλου τούτη η εποχή δεν εκτόπισε στα αζήτητα το πρόβλημα της διακυβέρνησης. Τη μηχανή αυτής της ουτοπίας που κόλλησε και κολλά στην λάσπη των πρόσφατων οικονομικο-κοινωνικών κρίσεων, πρέπει να την τροφοδοτούν οι αποκάτω, όχι μόνο με την εργασία τους αλλά και με την εξάρτηση τους από τις τράπεζες για να εκπληρώσουν ως και τις πιο βασικές τους ανάγκες.
Το πρόβλημα της διακυβέρνησης σ’ αυτές τις συνθήκες είναι πάνω απ’ όλα το πρόβλημα της μαζικής εξάρτησης των υπηκόων από τους θεσμούς που τους συγκροτούν ως οικονομικά υποκείμενα, με την καταστροφή ταυτόχρονα κάθε δυνατότητας να αρθρώνονται συλλογικές αναφορές με τη μορφή των κοινωνικών χώρων. Η εξατομίκευση δεν συνίσταται μόνο στην εξατομίκευση του μόνιμα ακόρεστου καταναλωτή αλλά και στην εμπεδωμένη καχυποψία απέναντι στις επιδιώξεις των διπλανών. Τούτη η καχυποψία στον καιρό της κρίσης καθίσταται λόγος επιθετικότητας ή απόσυρσης: «εγώ θα τα καταφέρω» και για να τα καταφέρω πρέπει εσείς να μην τα καταφέρετε. Η μνήμη της χαμένης κοινότητας, βέβαια, και της ασφάλειας που ψευδαισθητικά ή πραγματικά παρείχε δεν είναι και τόσο μακρινή. Σ’ όλο τον κόσμο οι αντιδράσεις, οι αντιστάσεις και οι κοινωνικές εκρήξεις ανατρέχουν σε θεσμούς που ενεργοποιούν κάποιο υπόστρωμα κοινωνικών αναμνήσεων αλλά και επιβιώσεων: από τις ιθαγενικές κοινότητες της Λατινικής Αμερικής ως τις οικογένειες-κοινότητες του εξεγερμένου αραβικού κόσμου τέτοιοι θεσμοί επανανεργοποιούνται και επανανοηματοδοτούνται. Ίσως γι’ αυτό στη Δύση, και όχι μόνο, αντίδοτο στην εξοντωτική «εξατομίκευση των πεπρωμένων» (μια φράση του Ωζέ) αποτέλεσε η επανακάλυψη της συλλογικής αναφοράς μέσα από τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα (facebook, twitter κ.λπ.).
Οι απομονωμένες ατομικότητες δοκιμάζουν, συχνά με υλικό τις καθοδηγούμενες στοιχίσεις σε ρεύματα προτίμησης, να επικοινωνήσουν και να εγκαταστήσουν δεσμούς αλληοαναφοράς. Πλάνη; Οι εξεγέρσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου έδειξαν ότι έστω και με υλικά δανεισμένα από την κυρίαρχη ιδεολογία μπορεί να γεννηθούν μορφές συσχέτισης τέτοιας πολλαπλασιαστικής διάδοσης που να κινητοποιήσουν τεράστιες ποσότητες ανθρώπων. Όμως οι άυλες «περίπου συλλογικότητες» των διαδικτυακών επικοινωνιών δεν είναι παρά ο τρόπος για να ανακαλυφθούν ξανά οι συλλογικότητες που εκδιπλώνονται μέσα από πρακτικές συνεύρεσης. Όλα τα ηλεκτρονικά και τηλεπικοινωνιακά μέσα που, διασταυρούμενα και χωρίς κέντρο κινητοποιούν και φέρνουν σ’ επαφή μοναχικές ατομικότητες, είναι μέσα που ορίζουν τόπους συνάντησης. Αυτή τους τη δύναμη φοβήθηκαν οι εξουσίες στον αραβικό κόσμο, αυτή φοβούνται και οι ισχυροί στην Ελλάδα και παντού. Οι αναμνήσεις της κοινότητας και οι πρακτικές της διαδικτυακής επικοινωνίας κάνουν την επιθυμία της συνάντησης πραγματικότητα.
Και τι λοιπόν συνέχει αυτά τα πλήθη εξατομικευμένων και διαφορετικών ανθρώπων που γεμίζουν απρόβλεπτα τις πλατείες; Τι τους κάνει να επαναφευρίσκουν κοινούς τόπους, τόπους του κοινού; Σίγουρα όχι απλά τα κοινά συμφέροντα. Δεν συγκροτείται πια εύκολα ο τόπος του κοινού συμφέροντος. Και δεν αρκεί κάποιοι να τον εφεύρουν προσπαθώντας να πείσουν κάποιους άλλους. Δεν είναι το συμφέρον προς το παρόν η κολλητική ουσία που συνέχει αυτές τις προσωρινές κοινότητες, που σημαδεύει τους κοινούς τόπους. Ίσως είναι μια αίσθηση κοινή που μπορεί και μετατρέπεται σε εκρηκτική κραυγή. Το «κλέφτες» της πλατείας Συντάγματος τα λέει όλα: είναι μια έκρηξη καταγγελίας που αφαιρεί την πολιτική νομιμοποίηση από την κυβέρνηση. Και ίσως αυτό διαπερνά ως χαρακτηριστικό όλες τις πλατείες. Τις πλατείες της Ευρώπης, τις πλατείες του αραβικού κόσμου, τις πλατείες της Λατινικής Αμερικής. Το συνεκτικό στοιχείο είναι η κρίση εμπιστοσύνης προς τις αρχές. Ο καθένας και η καθεμιά έχει να προσκομίσει την προσωπική του ζωή και τις απογοητεύσεις της για να στηρίξει με το δικό του τρόπο τούτη την κρίση εμπιστοσύνης. Όλοι όμως δεν πιστεύουν τους αποπάνω. Και τούτη η συμβολική αποκαθήλωση των αποπάνω συμβαίνει με τρόπο σχεδόν καρναβαλικό, επινοητικό, μαγικό (με τις δέσμες των ατομικών λέϊζερ να σημαδεύουν τη Βουλή σε μια σύγχρονη εκδοχή βουντού).
Τέτοια συμβολική αποκαθήλωση της εξουσίας εξέφρασαν οι μυριάδες ασυντόνιστες, επινοητικές και απρόβλεπτες δράσεις του Δεκέμβρη. Οι νέοι τότε, αλλά και όσοι αναγνώρισαν στο Δεκέμβρη μια έκρηξη που χωρούσε τη δική τους δυσαρέσκεια, δεν ζητούσαν μόνο δικαιοσύνη: ονομάτιζαν την αδικία ως βασικό γνώρισμα της κοινωνίας που τους καταστρέφει τη ζωή και τα όνειρα. Τούτη η βαθιά αίσθηση αδικίας συνέχει και τον κόσμο της πλατείας. Αλλιώς διατυπωμένη, αλλιώς συνδεδεμένη με τις εμπειρίες και όνειρα του καθένα και της καθεμιάς αλλά σίγουρα σημαδεμένη από μια βαθιά αίσθηση καταστροφής του μέλλοντος. Και τι να κάνει η αριστερά και γενικότερα οι δυνάμεις που ορίζονται ως «απέναντι» στο κυρίαρχο καθεστώς σήμερα; Πώς η συγκολλητική ουσία των σύγχρονων μορφών συνάντησης και συλλογικής αγανάκτησης μπορεί να μετατραπεί σε πολιτικό πρόγραμμα; Πρέπει; Μέρος του προβλήματος και όχι αυταπόδεικτα μέρος της λύσης του είναι όσοι ως τώρα αντιλαμβάνονται τις αντιδράσεις της κοινωνίας στην βιαιότητα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού ως απολύτως ανεπαρκείς, τυφλές ή και άμεσα ενσωματώσιμες. Κάποιοι παρόλα αυτά αμέσως βρήκαν το ρόλο τους: Το πλήθος χρειάζεται να μάθει, να καταλάβει και να ακολουθήσει. Ο σωτηριολογικός λόγος του ΚΚΕ και ο κατηχητικός λόγος κάποιων ομάδων του αριστερίστικου και του αναρχικού χώρου αντιμετωπίζει τον κόσμο ως άμορφη μάζα που πρέπει να της δώσει χαρακτηριστικά. Μια πρώτη ύλη που πρέπει εκείνοι που ξέρουν να την πλάσουν. Από την άλλη, εκείνοι που υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τους θεσμούς και τρομάζουν μπροστά στη βλάσφημη διάθεση του κόσμου, πασχίζουν να ανασυστήσουν την εμπιστοσύνη σε μια «δημοκρατία» που, υποτίθεται, δεν γνωρίζει αδιέξοδα.
Υπάρχουν όμως και πολλοί και πολλές που αναγνωρίζουν στον κόσμο των πλατειών ένα δίκτυο ατόμων και πρωτοβουλιών που τους δίνει τόπο. Η προέλευση κάποιων απ αυτούς από κινηματικές πρωτοβουλίες και πρακτικές δεν αποτέλεσε τεκμήριο υπεροχής ή διεκπεραιωτικών δεξιοτήτων, απλά έδινε το δικό τους στίγμα σε συναντήσεις που συνεχίζουν να γονιμοποιούν οσμώσεις. Οσμώσεις αξιών, εμπειριών, ονείρων. Να υπερβούμε τους διαχωρισμούς, καλώντας τους υπόλοιπους σε ένα όραμα ενότητας; Πόσες φορές η αριστερά δεν έδωσε στον εαυτό της τον ηγεμονικό ρόλο που συνθέτει και ιεραρχεί τις μυριάδες πρακτικές αντίστασης, αμφισβήτησης, ανυπακοής ή δυσαρέσκειας; Ίσως χρειάζεται περισσότερο από ποτέ η αριστερά και γενικά το αντικαπιταλιστικό κίνημα να ακούσει. Και να ομολογήσει πως η κοινωνία δεν αντιδρά όπως την φαντάζεται. Ζει όμως η κοινωνία και ΚΙΝΕΙΤΑΙ. Σήμερα εκείνο που αναδεικνύεται σε τούτες τις πρακτικές είναι η ανασύσταση των κοινωνικών χώρων. Η ανασύσταση του δημόσιου χώρου ως χώρου συναντήσεων και οσμώσεων. Η ανασύσταση του κοινού χώρου από τα κάτω με όλες τις αντιφάσεις και τις ιδιαιτερότητες που σήμερα διαπερνούν το κοινό. Αν στις συνελεύσεις του Συντάγματος αλλά και στις διαδικασίες που κινητοποίησαν τις μεγάλες διαμαρτυρίες στις άλλες πλατείες του κόσμου και της χώρας κάτι γεννιέται είναι τούτος ο χώρος του κοινού που αθροίζει τις μικρές και μεγάλες σκέψεις, τα μικρά και μεγάλα όνειρα ανθρώπων που αντιδρούν έμπρακτα στην εξοντωτική «εξατομίκευση των πεπρωμένων» τους.
Αυτούς του νέους χώρους του κοινού πρέπει να προστατέψουμε, τα εξισωτικά χαρακτηριστικά τους όπου βλασταίνουν να υπερασπίσουμε, τα δίκτυα των διεσπαρμένων μικρο-κοινοτήτων που συναντήθηκαν στις πλατείες να ενισχύσουμε. Έτσι ίσως μόνο βρεθούν οι τρόποι οι διαφορετικοί κοινωνικοί χώροι να αποκτήσουν τη δύναμη και τη συλλογική αυτοπεποίθηση για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους. Όσο για τα αιτήματα, πέρα από το γενικευμένο «να φύγουν» τα υπόλοιπα ας είναι μέρος μιας πολύβουης απαίτησης για δικαιοσύνη και ζωή. Ο δρόμος προς τη συλλογική χειραφέτηση φτιάχνεται καθώς τον βαδίζουμε όλοι μαζί. Και οι μικρές πολύτιμες στροφές ενός τέτοιου δρόμου σημαδεύονται από σκηνές σαν και τούτη: μια μακριά αλυσίδα ανθρώπων κάθε είδους μεταφέρει χέρι-χέρι μπουκαλάκια νερό για να ξεπλυθεί η πλατεία από τα δακρυγόνα που έριξαν οι βάρβαροι… Οι πλατείες είναι τέτοιες αλυσίδες ανθρώπων.
Σταύρος Σταυρίδης *16 Ιουνίου 2011
*Ο Σταύρος Σταυρίδης σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ με θέμα "Η πολιτισμική εξάρτηση της συμβολικής σχέσης με τον χώρο". Μετείχε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού "Εφήμερη πόλη" (κριτικός, βιωματικός και φαντασιακός λόγος για το χώρο). Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Ουτοπία" (δίμηνη έκδοση θεωρίας και πολιτισμού). Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα με αντικείμενο τη θεωρητική διερεύνηση των προβλημάτων του χώρου και της αρχιτεκτονικής. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: "Η συμβολική σχέση με τον χώρο", Κάλβος 1990. "Διαφήμιση και το νόημα του χώρου", Στάχυ 1996, "Από την πόλη οθόνη στην πόλη σκηνή", Ελληνικά Γράμματα 2002, καθώς και σε συνεργασία με τη φωτογράφο Ε. Κώτσου, "Η υφή των πραγμάτων", Ίριδα 1996. Είναι λέκτορας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, όπου διδάσκει αρχιτεκτονική σύνθεση και θεωρία στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών.
Το πρόβλημα της διακυβέρνησης σ’ αυτές τις συνθήκες είναι πάνω απ’ όλα το πρόβλημα της μαζικής εξάρτησης των υπηκόων από τους θεσμούς που τους συγκροτούν ως οικονομικά υποκείμενα, με την καταστροφή ταυτόχρονα κάθε δυνατότητας να αρθρώνονται συλλογικές αναφορές με τη μορφή των κοινωνικών χώρων. Η εξατομίκευση δεν συνίσταται μόνο στην εξατομίκευση του μόνιμα ακόρεστου καταναλωτή αλλά και στην εμπεδωμένη καχυποψία απέναντι στις επιδιώξεις των διπλανών. Τούτη η καχυποψία στον καιρό της κρίσης καθίσταται λόγος επιθετικότητας ή απόσυρσης: «εγώ θα τα καταφέρω» και για να τα καταφέρω πρέπει εσείς να μην τα καταφέρετε. Η μνήμη της χαμένης κοινότητας, βέβαια, και της ασφάλειας που ψευδαισθητικά ή πραγματικά παρείχε δεν είναι και τόσο μακρινή. Σ’ όλο τον κόσμο οι αντιδράσεις, οι αντιστάσεις και οι κοινωνικές εκρήξεις ανατρέχουν σε θεσμούς που ενεργοποιούν κάποιο υπόστρωμα κοινωνικών αναμνήσεων αλλά και επιβιώσεων: από τις ιθαγενικές κοινότητες της Λατινικής Αμερικής ως τις οικογένειες-κοινότητες του εξεγερμένου αραβικού κόσμου τέτοιοι θεσμοί επανανεργοποιούνται και επανανοηματοδοτούνται. Ίσως γι’ αυτό στη Δύση, και όχι μόνο, αντίδοτο στην εξοντωτική «εξατομίκευση των πεπρωμένων» (μια φράση του Ωζέ) αποτέλεσε η επανακάλυψη της συλλογικής αναφοράς μέσα από τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα (facebook, twitter κ.λπ.).
Οι απομονωμένες ατομικότητες δοκιμάζουν, συχνά με υλικό τις καθοδηγούμενες στοιχίσεις σε ρεύματα προτίμησης, να επικοινωνήσουν και να εγκαταστήσουν δεσμούς αλληοαναφοράς. Πλάνη; Οι εξεγέρσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου έδειξαν ότι έστω και με υλικά δανεισμένα από την κυρίαρχη ιδεολογία μπορεί να γεννηθούν μορφές συσχέτισης τέτοιας πολλαπλασιαστικής διάδοσης που να κινητοποιήσουν τεράστιες ποσότητες ανθρώπων. Όμως οι άυλες «περίπου συλλογικότητες» των διαδικτυακών επικοινωνιών δεν είναι παρά ο τρόπος για να ανακαλυφθούν ξανά οι συλλογικότητες που εκδιπλώνονται μέσα από πρακτικές συνεύρεσης. Όλα τα ηλεκτρονικά και τηλεπικοινωνιακά μέσα που, διασταυρούμενα και χωρίς κέντρο κινητοποιούν και φέρνουν σ’ επαφή μοναχικές ατομικότητες, είναι μέσα που ορίζουν τόπους συνάντησης. Αυτή τους τη δύναμη φοβήθηκαν οι εξουσίες στον αραβικό κόσμο, αυτή φοβούνται και οι ισχυροί στην Ελλάδα και παντού. Οι αναμνήσεις της κοινότητας και οι πρακτικές της διαδικτυακής επικοινωνίας κάνουν την επιθυμία της συνάντησης πραγματικότητα.
Και τι λοιπόν συνέχει αυτά τα πλήθη εξατομικευμένων και διαφορετικών ανθρώπων που γεμίζουν απρόβλεπτα τις πλατείες; Τι τους κάνει να επαναφευρίσκουν κοινούς τόπους, τόπους του κοινού; Σίγουρα όχι απλά τα κοινά συμφέροντα. Δεν συγκροτείται πια εύκολα ο τόπος του κοινού συμφέροντος. Και δεν αρκεί κάποιοι να τον εφεύρουν προσπαθώντας να πείσουν κάποιους άλλους. Δεν είναι το συμφέρον προς το παρόν η κολλητική ουσία που συνέχει αυτές τις προσωρινές κοινότητες, που σημαδεύει τους κοινούς τόπους. Ίσως είναι μια αίσθηση κοινή που μπορεί και μετατρέπεται σε εκρηκτική κραυγή. Το «κλέφτες» της πλατείας Συντάγματος τα λέει όλα: είναι μια έκρηξη καταγγελίας που αφαιρεί την πολιτική νομιμοποίηση από την κυβέρνηση. Και ίσως αυτό διαπερνά ως χαρακτηριστικό όλες τις πλατείες. Τις πλατείες της Ευρώπης, τις πλατείες του αραβικού κόσμου, τις πλατείες της Λατινικής Αμερικής. Το συνεκτικό στοιχείο είναι η κρίση εμπιστοσύνης προς τις αρχές. Ο καθένας και η καθεμιά έχει να προσκομίσει την προσωπική του ζωή και τις απογοητεύσεις της για να στηρίξει με το δικό του τρόπο τούτη την κρίση εμπιστοσύνης. Όλοι όμως δεν πιστεύουν τους αποπάνω. Και τούτη η συμβολική αποκαθήλωση των αποπάνω συμβαίνει με τρόπο σχεδόν καρναβαλικό, επινοητικό, μαγικό (με τις δέσμες των ατομικών λέϊζερ να σημαδεύουν τη Βουλή σε μια σύγχρονη εκδοχή βουντού).
Τέτοια συμβολική αποκαθήλωση της εξουσίας εξέφρασαν οι μυριάδες ασυντόνιστες, επινοητικές και απρόβλεπτες δράσεις του Δεκέμβρη. Οι νέοι τότε, αλλά και όσοι αναγνώρισαν στο Δεκέμβρη μια έκρηξη που χωρούσε τη δική τους δυσαρέσκεια, δεν ζητούσαν μόνο δικαιοσύνη: ονομάτιζαν την αδικία ως βασικό γνώρισμα της κοινωνίας που τους καταστρέφει τη ζωή και τα όνειρα. Τούτη η βαθιά αίσθηση αδικίας συνέχει και τον κόσμο της πλατείας. Αλλιώς διατυπωμένη, αλλιώς συνδεδεμένη με τις εμπειρίες και όνειρα του καθένα και της καθεμιάς αλλά σίγουρα σημαδεμένη από μια βαθιά αίσθηση καταστροφής του μέλλοντος. Και τι να κάνει η αριστερά και γενικότερα οι δυνάμεις που ορίζονται ως «απέναντι» στο κυρίαρχο καθεστώς σήμερα; Πώς η συγκολλητική ουσία των σύγχρονων μορφών συνάντησης και συλλογικής αγανάκτησης μπορεί να μετατραπεί σε πολιτικό πρόγραμμα; Πρέπει; Μέρος του προβλήματος και όχι αυταπόδεικτα μέρος της λύσης του είναι όσοι ως τώρα αντιλαμβάνονται τις αντιδράσεις της κοινωνίας στην βιαιότητα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού ως απολύτως ανεπαρκείς, τυφλές ή και άμεσα ενσωματώσιμες. Κάποιοι παρόλα αυτά αμέσως βρήκαν το ρόλο τους: Το πλήθος χρειάζεται να μάθει, να καταλάβει και να ακολουθήσει. Ο σωτηριολογικός λόγος του ΚΚΕ και ο κατηχητικός λόγος κάποιων ομάδων του αριστερίστικου και του αναρχικού χώρου αντιμετωπίζει τον κόσμο ως άμορφη μάζα που πρέπει να της δώσει χαρακτηριστικά. Μια πρώτη ύλη που πρέπει εκείνοι που ξέρουν να την πλάσουν. Από την άλλη, εκείνοι που υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τους θεσμούς και τρομάζουν μπροστά στη βλάσφημη διάθεση του κόσμου, πασχίζουν να ανασυστήσουν την εμπιστοσύνη σε μια «δημοκρατία» που, υποτίθεται, δεν γνωρίζει αδιέξοδα.
Υπάρχουν όμως και πολλοί και πολλές που αναγνωρίζουν στον κόσμο των πλατειών ένα δίκτυο ατόμων και πρωτοβουλιών που τους δίνει τόπο. Η προέλευση κάποιων απ αυτούς από κινηματικές πρωτοβουλίες και πρακτικές δεν αποτέλεσε τεκμήριο υπεροχής ή διεκπεραιωτικών δεξιοτήτων, απλά έδινε το δικό τους στίγμα σε συναντήσεις που συνεχίζουν να γονιμοποιούν οσμώσεις. Οσμώσεις αξιών, εμπειριών, ονείρων. Να υπερβούμε τους διαχωρισμούς, καλώντας τους υπόλοιπους σε ένα όραμα ενότητας; Πόσες φορές η αριστερά δεν έδωσε στον εαυτό της τον ηγεμονικό ρόλο που συνθέτει και ιεραρχεί τις μυριάδες πρακτικές αντίστασης, αμφισβήτησης, ανυπακοής ή δυσαρέσκειας; Ίσως χρειάζεται περισσότερο από ποτέ η αριστερά και γενικά το αντικαπιταλιστικό κίνημα να ακούσει. Και να ομολογήσει πως η κοινωνία δεν αντιδρά όπως την φαντάζεται. Ζει όμως η κοινωνία και ΚΙΝΕΙΤΑΙ. Σήμερα εκείνο που αναδεικνύεται σε τούτες τις πρακτικές είναι η ανασύσταση των κοινωνικών χώρων. Η ανασύσταση του δημόσιου χώρου ως χώρου συναντήσεων και οσμώσεων. Η ανασύσταση του κοινού χώρου από τα κάτω με όλες τις αντιφάσεις και τις ιδιαιτερότητες που σήμερα διαπερνούν το κοινό. Αν στις συνελεύσεις του Συντάγματος αλλά και στις διαδικασίες που κινητοποίησαν τις μεγάλες διαμαρτυρίες στις άλλες πλατείες του κόσμου και της χώρας κάτι γεννιέται είναι τούτος ο χώρος του κοινού που αθροίζει τις μικρές και μεγάλες σκέψεις, τα μικρά και μεγάλα όνειρα ανθρώπων που αντιδρούν έμπρακτα στην εξοντωτική «εξατομίκευση των πεπρωμένων» τους.
Αυτούς του νέους χώρους του κοινού πρέπει να προστατέψουμε, τα εξισωτικά χαρακτηριστικά τους όπου βλασταίνουν να υπερασπίσουμε, τα δίκτυα των διεσπαρμένων μικρο-κοινοτήτων που συναντήθηκαν στις πλατείες να ενισχύσουμε. Έτσι ίσως μόνο βρεθούν οι τρόποι οι διαφορετικοί κοινωνικοί χώροι να αποκτήσουν τη δύναμη και τη συλλογική αυτοπεποίθηση για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους. Όσο για τα αιτήματα, πέρα από το γενικευμένο «να φύγουν» τα υπόλοιπα ας είναι μέρος μιας πολύβουης απαίτησης για δικαιοσύνη και ζωή. Ο δρόμος προς τη συλλογική χειραφέτηση φτιάχνεται καθώς τον βαδίζουμε όλοι μαζί. Και οι μικρές πολύτιμες στροφές ενός τέτοιου δρόμου σημαδεύονται από σκηνές σαν και τούτη: μια μακριά αλυσίδα ανθρώπων κάθε είδους μεταφέρει χέρι-χέρι μπουκαλάκια νερό για να ξεπλυθεί η πλατεία από τα δακρυγόνα που έριξαν οι βάρβαροι… Οι πλατείες είναι τέτοιες αλυσίδες ανθρώπων.
Σταύρος Σταυρίδης *16 Ιουνίου 2011
*Ο Σταύρος Σταυρίδης σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ με θέμα "Η πολιτισμική εξάρτηση της συμβολικής σχέσης με τον χώρο". Μετείχε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού "Εφήμερη πόλη" (κριτικός, βιωματικός και φαντασιακός λόγος για το χώρο). Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Ουτοπία" (δίμηνη έκδοση θεωρίας και πολιτισμού). Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα με αντικείμενο τη θεωρητική διερεύνηση των προβλημάτων του χώρου και της αρχιτεκτονικής. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: "Η συμβολική σχέση με τον χώρο", Κάλβος 1990. "Διαφήμιση και το νόημα του χώρου", Στάχυ 1996, "Από την πόλη οθόνη στην πόλη σκηνή", Ελληνικά Γράμματα 2002, καθώς και σε συνεργασία με τη φωτογράφο Ε. Κώτσου, "Η υφή των πραγμάτων", Ίριδα 1996. Είναι λέκτορας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, όπου διδάσκει αρχιτεκτονική σύνθεση και θεωρία στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών.
Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011
Έξώδικη διαμαρτυρία αγανακτισμένων πολιτών Πιερίας για το νέο μνημόνιο
Το κείμενο της εξώδικης διαμαρτυρίας:
"Στον Πρόεδρο της Βουλής
Έχει περάσει ήδη ένας χρόνος από την ψήφιση από τη Βουλή του περίφημου μνημονίου και εμείς μόλις πριν από λίγους μήνες μάθαμε -δυστυχώς όχι από εσάς- τι ακριβώς ψηφίστηκε τότε.
Σε γενικές γραμμές μάθαμε ότι με το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση: Το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι δεσμευμένα και ελέγχονται από τους δανειστές μας.
Κάθε αξιοποίηση εθνικών περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, ακτών, υπόγειων και υποθαλάσσιων πηγών εθνικού πλούτου, αρχαιολογικών χώρων κ.λ.π.), μετοχών, ομολόγων και άλλων αξιογράφων και δικαιωμάτων θα μπορεί να γίνεται εις όφελος του δανείου και επομένως μόνο με συγκατάθεση της Τρόικα.
Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν μπορεί, χωρίς τη συναίνεση των δανειστών της να συνάψει οποιαδήποτε οικονομικού περιεχομένου σύμβαση με τρίτη χώρα ή οργανισμό.
Η μορφή της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα εξαρτάται από την συναίνεση των δανειστών και το προϊόν της αξιοποίησης θα είναι δεσμευμένη περιουσία.
Έχουμε παραιτηθεί «άνευ όρων και αμετακλήτως» από κάθε ένσταση εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ένσταση που περιέχει ως όρο η σύμβαση. Με όλα αυτά εμείς καταλαβαίνομε ότι η διακυβέρνηση της χώρας έχει εκχωρηθεί στους δανειστές οι οποίοι και δύνανται να τη μεταβιβάσουν σε τρίτους.
Εσείς κ. Βουλευτά ΤΑ ΞΕΡΑΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Αποστολή σας είναι να υπερασπίζεστε το Σύνταγμα, την Εθνική κυριαρχία και τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και όχι των δανειστών μας, τα δικαιώματα των οποίων έπονται των δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού, πράγμα που εσείς δεν πράξατε. Ερωτάσθε τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετείτε;
Θεωρούμε ότι στις κρίσιμες αυτές στιγμές, οι Βουλευτές θα πρέπει να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους, ως αντιπρόσωποι του Ελληνικού Λαού και να ενεργήσουν έτσι, και όχι ως εκτελεστές αθέμιτων εντολών του κόμματος τους ή και ξένων συμφερόντων.
Επειδή εντός των προσεχών ημερών επίκειται η ψήφιση και νέου επαχθέστερου μνημονίου, σας καθιστούμε υπεύθυνους και υπόλογους έναντι του Ελληνικού Λαού και ενός εκάστου των θιγομένων πολιτών, εάν με την ψήφο, συναίνεση ή την ανοχή σας ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή, οποιοδήποτε νέο μνημόνιο. Σας δηλώνουμε ότι θα ασκήσουμε ποινική δίωξη για οποιαδήποτε εθνική, ηθική ή υλική βλάβη ή απώλεια ζωής από ενδεχόμενο δόλο προκύψει σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών.
Σας κάνομε επίσης γνωστό ότι επιφυλασσόμαστε για οποιαδήποτε εθνική, ηθική ή υλική βλάβη ή απώλεια ζωής από ενδεχόμενο δόλο έχει ήδη προκύψει σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών λόγω της εφαρμογής του πρώτου μνημονίου ή λόγω εξουσιοδότησης από εσάς τρίτου για την ψήφισή του.
Ο Ελληνικός Λαός θα αναζητήσει και θα τιμωρήσει τους υπαίτιους μιας κοινωνικής-εθνικής καταστροφής που μπορεί να αποβεί χειρότερη από αυτές του 1922 του 1974 ή ακόμη και του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Με τη ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μας αρμόδιος δικαστικός επιμελητής να επιδώσει νόμιμα την παρούσα σ' αυτούς που απευθύνεται, προκειμένου να λάβουν γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες.
Κατερίνη".
Οι "Αγανακτισμένοι" της Πιερίας
Πηγή
Δείτε εδώ πως αντέδρασαν οι βουλευτές
Σ.Σ. Θεωρείτε ότι αξίζει να κάνουμε κι εμείς εδώ κάτι αντίστοιχο; Πείτε μας την άποψή σας.
"Στον Πρόεδρο της Βουλής
Έχει περάσει ήδη ένας χρόνος από την ψήφιση από τη Βουλή του περίφημου μνημονίου και εμείς μόλις πριν από λίγους μήνες μάθαμε -δυστυχώς όχι από εσάς- τι ακριβώς ψηφίστηκε τότε.
Σε γενικές γραμμές μάθαμε ότι με το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση: Το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι δεσμευμένα και ελέγχονται από τους δανειστές μας.
Κάθε αξιοποίηση εθνικών περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, ακτών, υπόγειων και υποθαλάσσιων πηγών εθνικού πλούτου, αρχαιολογικών χώρων κ.λ.π.), μετοχών, ομολόγων και άλλων αξιογράφων και δικαιωμάτων θα μπορεί να γίνεται εις όφελος του δανείου και επομένως μόνο με συγκατάθεση της Τρόικα.
Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν μπορεί, χωρίς τη συναίνεση των δανειστών της να συνάψει οποιαδήποτε οικονομικού περιεχομένου σύμβαση με τρίτη χώρα ή οργανισμό.
Η μορφή της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα εξαρτάται από την συναίνεση των δανειστών και το προϊόν της αξιοποίησης θα είναι δεσμευμένη περιουσία.
Έχουμε παραιτηθεί «άνευ όρων και αμετακλήτως» από κάθε ένσταση εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ένσταση που περιέχει ως όρο η σύμβαση. Με όλα αυτά εμείς καταλαβαίνομε ότι η διακυβέρνηση της χώρας έχει εκχωρηθεί στους δανειστές οι οποίοι και δύνανται να τη μεταβιβάσουν σε τρίτους.
Εσείς κ. Βουλευτά ΤΑ ΞΕΡΑΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Αποστολή σας είναι να υπερασπίζεστε το Σύνταγμα, την Εθνική κυριαρχία και τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και όχι των δανειστών μας, τα δικαιώματα των οποίων έπονται των δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού, πράγμα που εσείς δεν πράξατε. Ερωτάσθε τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετείτε;
Θεωρούμε ότι στις κρίσιμες αυτές στιγμές, οι Βουλευτές θα πρέπει να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους, ως αντιπρόσωποι του Ελληνικού Λαού και να ενεργήσουν έτσι, και όχι ως εκτελεστές αθέμιτων εντολών του κόμματος τους ή και ξένων συμφερόντων.
Επειδή εντός των προσεχών ημερών επίκειται η ψήφιση και νέου επαχθέστερου μνημονίου, σας καθιστούμε υπεύθυνους και υπόλογους έναντι του Ελληνικού Λαού και ενός εκάστου των θιγομένων πολιτών, εάν με την ψήφο, συναίνεση ή την ανοχή σας ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή, οποιοδήποτε νέο μνημόνιο. Σας δηλώνουμε ότι θα ασκήσουμε ποινική δίωξη για οποιαδήποτε εθνική, ηθική ή υλική βλάβη ή απώλεια ζωής από ενδεχόμενο δόλο προκύψει σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών.
Σας κάνομε επίσης γνωστό ότι επιφυλασσόμαστε για οποιαδήποτε εθνική, ηθική ή υλική βλάβη ή απώλεια ζωής από ενδεχόμενο δόλο έχει ήδη προκύψει σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών λόγω της εφαρμογής του πρώτου μνημονίου ή λόγω εξουσιοδότησης από εσάς τρίτου για την ψήφισή του.
Ο Ελληνικός Λαός θα αναζητήσει και θα τιμωρήσει τους υπαίτιους μιας κοινωνικής-εθνικής καταστροφής που μπορεί να αποβεί χειρότερη από αυτές του 1922 του 1974 ή ακόμη και του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Με τη ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μας αρμόδιος δικαστικός επιμελητής να επιδώσει νόμιμα την παρούσα σ' αυτούς που απευθύνεται, προκειμένου να λάβουν γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες.
Κατερίνη".
Οι "Αγανακτισμένοι" της Πιερίας
Πηγή
Δείτε εδώ πως αντέδρασαν οι βουλευτές
Σ.Σ. Θεωρείτε ότι αξίζει να κάνουμε κι εμείς εδώ κάτι αντίστοιχο; Πείτε μας την άποψή σας.
Σάββατο 11 Ιουνίου 2011
Αλλαγή τόπου συνάντησης: Σήμερα Κυριακή 12 /6 στις 8:00 ραντεβού στην Πλατεία Σολωμού
Την Κυριακή 12 Ιουνίου δίνουμε ξανά ραντεβού στην πλατεία Σολωμού αυτή τη φορά για λόγους ανωτέρας βίας(παρουσίαση ενδυμάτων από επιχειρηματίες του νησιού στην πλατεία Αγίου Μάρκου).
Οι αγανακτισμένοι συναντούνται για να συζητήσουν τη νέα καταιγίδα του Μεσοπρόθεσμου....πέραν κάθε καταστροφικής φαντασίας....φόροι...φόροι...φόροι για τα γνωστά υποζύγια και ασυλία για τους κοτζαμπάσηδες!!!!!
Στις 8 μ.μ. λοιπόν συναντιόμαστε και ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ.
Οι αγανακτισμένοι συναντούνται για να συζητήσουν τη νέα καταιγίδα του Μεσοπρόθεσμου....πέραν κάθε καταστροφικής φαντασίας....φόροι...φόροι...φόροι για τα γνωστά υποζύγια και ασυλία για τους κοτζαμπάσηδες!!!!!
Στις 8 μ.μ. λοιπόν συναντιόμαστε και ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ.
Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011
Αγανακτισμένοι Θεσσαλονίκης: ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΝΟ 2
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΕ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
Εμείς οι έλληνες πολίτες που υπογράφουμε την παρούσα, προειδοποιούμε / καλούμε εσάς τους βουλευτές της ελληνικής βουλής να μην προχωρήσετε στην ψήφιση του λεγόμενου μεσοπρόθεσμου προγράμματος (ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΝΟ 2 ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ) που έχουν συμφωνήσει οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι με τους ξένους δυνάστες – εκπροσώπους των διεθνών τοκογλύφων δανειστών, που αφού σας εκβίασαν εν ονόματι της λήψης επαχθούς και απεχθούς ενυπόθηκου δανείου για την εξόφληση προηγουμένων δανειακών υποχρεώσεων του κράτους, να ψηφίσετε με συνοπτικές διαδικασίες τις κατάπτυστες συμβάσεις τους, υποθήκευσαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, απαγόρευσαν τις εναλλακτικές πηγές δανεισμού, υπονομεύουν το μέλλον του ελληνικού λαού, με τις εξοντωτικές περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, θέσεων εργασίας και λοιπών κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών, οδηγώντας παράλληλα την οικονομία σε μια άνευ προηγουμένου εξωτερική εξάρτηση, ύφεση και αποσύνθεση. Τα ψεύτικα λόγια δεν μπορούν να κρύψουν τη ζοφερή αυτή πραγματικότητα.
Εμείς οι έλληνες πολίτες που υπογράφουμε την παρούσα, προειδοποιούμε / καλούμε εσάς τους βουλευτές της ελληνικής βουλής να μην προχωρήσετε στην ψήφιση του λεγόμενου μεσοπρόθεσμου προγράμματος (ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΝΟ 2 ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ) που έχουν συμφωνήσει οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι με τους ξένους δυνάστες – εκπροσώπους των διεθνών τοκογλύφων δανειστών, που αφού σας εκβίασαν εν ονόματι της λήψης επαχθούς και απεχθούς ενυπόθηκου δανείου για την εξόφληση προηγουμένων δανειακών υποχρεώσεων του κράτους, να ψηφίσετε με συνοπτικές διαδικασίες τις κατάπτυστες συμβάσεις τους, υποθήκευσαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, απαγόρευσαν τις εναλλακτικές πηγές δανεισμού, υπονομεύουν το μέλλον του ελληνικού λαού, με τις εξοντωτικές περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, θέσεων εργασίας και λοιπών κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών, οδηγώντας παράλληλα την οικονομία σε μια άνευ προηγουμένου εξωτερική εξάρτηση, ύφεση και αποσύνθεση. Τα ψεύτικα λόγια δεν μπορούν να κρύψουν τη ζοφερή αυτή πραγματικότητα.
Η συνέχεια του κειμένου και συλλογή υπογραφών εδώ
Εικόνες από τη Β' Λαική Συνέλευση 9/6 στην πλατεία
Με την προβολή της ταινίας ΧΡΕΩΚΡΑΤΙΑ, που κράτησε το ενδιαφέρον του κοινού μέχρι αργά χθες το βράδυ, ολοκληρώθηκε η 2η Λαική Συνέλευση των αγανακτισμένων πολιτών της Ζακύνθου στην ιστορική πλατεία Αγίου Μάρκου .
Θυμίζουμε ότι το ραντεβού είναι κάθε Τετάρτη και Κυριακή απόγευμα γύρω στις 8:00.
"Αγανακτήστε γιατί χανόμαστε..."
Θυμίζουμε ότι το ραντεβού είναι κάθε Τετάρτη και Κυριακή απόγευμα γύρω στις 8:00.
"Αγανακτήστε γιατί χανόμαστε..."
Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011
ΠΡΑΚΤΙΚΑ 1ης ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΓ. ΜΑΡΚΟΥ 5/6
(ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΟΣΩΝ ΠΗΡΑΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ)
1)Να μοιραστεί τον κόσμο το ψήφισμα του Συντάγματος
2)Είναι θετικό να αρχίζουμε να εκφραζόμαστε στο δημόσιο χώρο.
3)Τα ΜΑΤ έχουν συνηθίσει να φοβόμαστε. Να μιλήσουμε!
4)Δεν είμαστε λίγοι! Πρώτη φορά γίνεται συνέλευση στην πλατεία....
5)Να προβληθεί σχετική ταινία. (Debtocracy)
6)Eίμαστε υπό κατοχή. Υποδουλωμένοι.
7)Τετάρτη και Κυριακή αποφασίσαμε να γίνονται γενικές συνελεύσεις. Θα αποφασίζουμε με πλειοψηφία.
8)Οι πλατείες δίνουν μαθήματα βαθειάς Δημοκρατίας, μαθήματα συνύπαρξης και συμμετοχής.
σ.σ. Λυπούμαστε για την ποιότητα της φωτογραφίας(κινητο-λίγο φως) περιμένουμε να μας στείλουν τις "επαγγελματικές" φωτογραφίες . Τάσο αργείς!!! :-(
Σάββατο 4 Ιουνίου 2011
Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011
Λαική συνέλευση την Κυριακή 5 Ιουνίου στην πλατεία Αγίου Μάρκου
Οι αγανακτισμένοι της πλατείας συνεχίζουν τις δράσεις την Κυριακή στις 8 μ.μ. στην πλατεία Αγίου Μάρκου με λαική συνέλευση κατά τα πρότυπα των συνελεύσεων της πλατείας Συντάγματος.
Η κοινωνία σε κίνηση και η εξουσία σε αδιέξοδο....
Ελάτε να συζητήσουμε,να γνωριστούμε καλύτερα,να βρούμε τρόπους κοινούς να αντιπαρατεθούμε στο Μεσαίωνα που μας επιφυλλάσουν προβάλλοντας τις δικές μας πραγματικές ανάγκες που είναι στον αντίποδα των αναγκών του συστήματος και των τοκογλύφων των αγορών.Η Κυριακή είναι μέρα
ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ.
Η κοινωνία σε κίνηση και η εξουσία σε αδιέξοδο....
Ελάτε να συζητήσουμε,να γνωριστούμε καλύτερα,να βρούμε τρόπους κοινούς να αντιπαρατεθούμε στο Μεσαίωνα που μας επιφυλλάσουν προβάλλοντας τις δικές μας πραγματικές ανάγκες που είναι στον αντίποδα των αναγκών του συστήματος και των τοκογλύφων των αγορών.Η Κυριακή είναι μέρα
ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ.
Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος Ευρωπαϊκού ξεσηκωμού
1. Τώρα μιλάμε εμείς! Κάλεσμα για πανευρωπαϊκό ξεσηκωμό στις 5 Ιουνίου. Από τις 25 Μαϊου, χιλιάδες πολίτες έχουμε κατακλύσει τις πλατείες όλης της χώρας διεκδικώντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Έχουμε διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά μάς ενώνουν η αγανάκτηση για όσα συμβαίνουν καθώς και ο πόθος μας για δικαιοσύνη, ισότητα και αξιοπρέπεια. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά είμαστε και θα μείνουμε όλοι μαζί ενωμένοι!
Ταυτόχρονα, ανάλογες κινήσεις γίνονται παντού στην Ευρώπη. Την Κυριακή 5 Ιουνίου συντονίζουμε πανευρωπαϊκά το βηματισμό μας και δίνουμε ραντεβού στις 6:00 στο Σύνταγμα , σε όλες τις πλατείες της χώρας (Σ.Σ. και στο νησί μας φυσικά) και παντού στην Ευρώπη . Πρέπει να ακουστεί παντού δυνατά η φωνή μας:
-γιατί δεν μπορεί να θυσιάζονται ολόκληροι λαοί για να μη ζημιωθούν οι δανειστές- το χρέος δεν είναι δικό μας και δεν θα το πληρώσουμε,
-γιατί αυτό το πολιτικό σύστημα που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, δεν μπορεί πια να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς και πρέπει να ανατραπεί,
-γιατί θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από την εργασία μας, χωρίς τη διαρκή τρομοκρατία της ανεργίας.
-γιατί πρέπει να τιμωρηθούν όσοι λεηλάτησαν το δημόσιο πλούτο.
-γιατί η δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλων,
-γιατί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα δεν πρέπει να περάσει.
Η οργανωμένη παραπληροφόρηση δεν μας φοβίζει. Θα μείνουμε στις πλατείες μέχρι να φύγουν και να μην επιστρέψουν με άλλο προσωπείο όλοι όσοι δημιούργησαν το σημερινό αδιέξοδο: ΔΝΤ, Μνημόνια, τρόικα, κυβερνήσεις, τράπεζες και όσοι μάς εκμεταλλεύονται. Θα συνεχίσουμε να διαδηλώνουμε ενωτικά και συλλογικά μέχρι “Ταραχή να πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα να υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου”
Άμεση δημοκρατία τώρα!
Η λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος-2 Ιούνη 2011
ΥΠΕΡ
2. Οι επόμενες Λ.Σ. της πλατείας Συντάγματος μέχρι την Κυριακή 5 Ιουνίου να ασχοληθούν με το παρακάτω θέμα: Πώς θα οργανωθούν από τα ξημερώματα της 15ης Ιουνίου 2011 συγκεντρώσεις σε όλες τις πλατείες της πόλης με αφίσες που να εξηγούν τους όρους του μεσοπρόθεσμου μνημονίου. Στη συνέχεια, να πραγματοποιηθούν πορείες, που θα παρακινούν τους συμπολίτες μας να συμμετάσχουν, με κατάληξη την πλατεία Συντάγματος με σκοπό την κατάληψη της πλατείας και τον αποκλεισμό του κοινοβουλίου.
ΥΠΕΡ
3. Το Ράδιο Ένταση 100,1. Προτείνεται η αναστολή των εκπομπών του ραδιοφώνου, να έρθει στην πλατεία και να κάνει τις εκπομπές του από την πλατεία Συντάγματος.
ΥΠΕΡ
http://real-democracy.gr/
Ταυτόχρονα, ανάλογες κινήσεις γίνονται παντού στην Ευρώπη. Την Κυριακή 5 Ιουνίου συντονίζουμε πανευρωπαϊκά το βηματισμό μας και δίνουμε ραντεβού στις 6:00 στο Σύνταγμα , σε όλες τις πλατείες της χώρας (Σ.Σ. και στο νησί μας φυσικά) και παντού στην Ευρώπη . Πρέπει να ακουστεί παντού δυνατά η φωνή μας:
-γιατί δεν μπορεί να θυσιάζονται ολόκληροι λαοί για να μη ζημιωθούν οι δανειστές- το χρέος δεν είναι δικό μας και δεν θα το πληρώσουμε,
-γιατί αυτό το πολιτικό σύστημα που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, δεν μπορεί πια να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς και πρέπει να ανατραπεί,
-γιατί θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από την εργασία μας, χωρίς τη διαρκή τρομοκρατία της ανεργίας.
-γιατί πρέπει να τιμωρηθούν όσοι λεηλάτησαν το δημόσιο πλούτο.
-γιατί η δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλων,
-γιατί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα δεν πρέπει να περάσει.
Η οργανωμένη παραπληροφόρηση δεν μας φοβίζει. Θα μείνουμε στις πλατείες μέχρι να φύγουν και να μην επιστρέψουν με άλλο προσωπείο όλοι όσοι δημιούργησαν το σημερινό αδιέξοδο: ΔΝΤ, Μνημόνια, τρόικα, κυβερνήσεις, τράπεζες και όσοι μάς εκμεταλλεύονται. Θα συνεχίσουμε να διαδηλώνουμε ενωτικά και συλλογικά μέχρι “Ταραχή να πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα να υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου”
Άμεση δημοκρατία τώρα!
Η λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος-2 Ιούνη 2011
ΥΠΕΡ
2. Οι επόμενες Λ.Σ. της πλατείας Συντάγματος μέχρι την Κυριακή 5 Ιουνίου να ασχοληθούν με το παρακάτω θέμα: Πώς θα οργανωθούν από τα ξημερώματα της 15ης Ιουνίου 2011 συγκεντρώσεις σε όλες τις πλατείες της πόλης με αφίσες που να εξηγούν τους όρους του μεσοπρόθεσμου μνημονίου. Στη συνέχεια, να πραγματοποιηθούν πορείες, που θα παρακινούν τους συμπολίτες μας να συμμετάσχουν, με κατάληξη την πλατεία Συντάγματος με σκοπό την κατάληψη της πλατείας και τον αποκλεισμό του κοινοβουλίου.
ΥΠΕΡ
3. Το Ράδιο Ένταση 100,1. Προτείνεται η αναστολή των εκπομπών του ραδιοφώνου, να έρθει στην πλατεία και να κάνει τις εκπομπές του από την πλατεία Συντάγματος.
ΥΠΕΡ
http://real-democracy.gr/
Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011
Στέφαν Εσέλ: Νέες και νέοι, εξοργιστείτε! Εξεγερθείτε «Αγανακτήστε!»
Ιndignez vous! προτρέπει ο Γάλλος αντιστασιακός και διπλωμάτης Στεφάν Εσέλ, με το μικρό κόκκινο βιβλίο του.
(Απο τον Στ.Εσέλ εμπνεύστηκαν το όνομα τους οι Αγανακτισμένοι της Ισπανίας).
Τα λόγια ενός 93χρονου. Ναι, ενός 93χρονου! Πρόκειται για τον αντιστασιακό -απέναντι στους ναζί- Στέφαν Έσελ που με το μόλις 13 σελίδων βιβλίο του έσπασε τα ρεκόρ των βιβλιοπωλείων στη Γαλλία, απευθυνόμενος στους νέους.
«Είμαι 93 χρόνων. Το μέλλον μου δεν φαντάζει μακρύ. Η κινητήριος δύναμη της αντίστασης είναι η αγανάκτηση. Ψάξτε και θα τη βρείτε σε πολλά γύρω μας:την τεράστια απόσταση που χωρίζει τους πολύ φτωχούς από τους πολύ πλούσιους, τις διακρίσεις απέναντι στους μετανάστες χωρίς χαρτιά και τους Ρομά, την άθλια κατάσταση του πλανήτη, τη δικτατορία των χρηματοπιστωτικών αγορών».
«Η νομιμότητα των αξιών είναι πολύ πιο σημαντική από τους νόμους του κράτους. Έχουμε το καθήκον, ως πολίτες, να αμφισβητήσουμε τη νομιμότητα της κυβέρνησης. Οφείλουμε να σεβόμαστε τη δημοκρατία, όταν, όμως, κάτι είναι νόμιμο αλλά χωρίς νομιμότητα, πρέπει να διαμαρτυρόμαστε, να αντιστεκόμαστε και να δείχνουμε ανυπακοή»
«Η επικρατούσα λογική είναι ότι δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε, επειδή τα πράγματα δεν αλλάζουν και επειδή οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται από τους έχοντες. Ομως,όπως λέει και ο Ζαν-Πολ Σαρτρ, “ο αδιάφορος άνθρωπος δεν είναι άνθρωπος”» τονίζει ο σχεδόν αιωνόβιος πρώην αντιστασιακός.
«Το χειρότερο από όλα είναι η αδιαφορία, να λέει κανείς πως δεν μπορεί να κάνει τίποτε, την ώρα που ξεθεμελιώνονται όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις» γράφει ο κ. Εσέλ, καταλήγοντας πως «το μέλλον είναι η νεολαία.
Γι΄ αυτό εξοργιστείτε. Εξεγερθείτε!».
Σ.Σ. τα λόγια του Στεφάν Εσέλ,όπως διαβάστηκαν στην μεγάλη συγκέντρωση -που αγνοηθηκε σχεδον παντελώς απο ολα τα τοπικά ΜΜΕ και μπλογκς-στην Πλατεια του Αγ.Μαρκου την Κυριακη
Ποιος είναι ο Στεφάν Εσέλ: Γεννημένος το 1917 στο Βερολίνο, ανατράφηκε με τον αριστερό αντικομφορμισμό των γονιών του (είναι γιος του συγγραφέα Φραντς Εσελ και της ζωγράφου Ελεν Γκρουντ, του ζευγαριού που έφερε στην οθόνη ο Φρανσουά Τρυφό στην ταινία «Ζυλ και Τζιμ») και αφού γλίτωσε από το κολαστήριο του Μπούχενβαλντ, αφιέρωσε κατόπιν τη ζωή του στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Εσέλ ήταν ένας από τους συντάκτες της Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
(Απο τον Στ.Εσέλ εμπνεύστηκαν το όνομα τους οι Αγανακτισμένοι της Ισπανίας).
Τα λόγια ενός 93χρονου. Ναι, ενός 93χρονου! Πρόκειται για τον αντιστασιακό -απέναντι στους ναζί- Στέφαν Έσελ που με το μόλις 13 σελίδων βιβλίο του έσπασε τα ρεκόρ των βιβλιοπωλείων στη Γαλλία, απευθυνόμενος στους νέους.
«Είμαι 93 χρόνων. Το μέλλον μου δεν φαντάζει μακρύ. Η κινητήριος δύναμη της αντίστασης είναι η αγανάκτηση. Ψάξτε και θα τη βρείτε σε πολλά γύρω μας:την τεράστια απόσταση που χωρίζει τους πολύ φτωχούς από τους πολύ πλούσιους, τις διακρίσεις απέναντι στους μετανάστες χωρίς χαρτιά και τους Ρομά, την άθλια κατάσταση του πλανήτη, τη δικτατορία των χρηματοπιστωτικών αγορών».
«Η νομιμότητα των αξιών είναι πολύ πιο σημαντική από τους νόμους του κράτους. Έχουμε το καθήκον, ως πολίτες, να αμφισβητήσουμε τη νομιμότητα της κυβέρνησης. Οφείλουμε να σεβόμαστε τη δημοκρατία, όταν, όμως, κάτι είναι νόμιμο αλλά χωρίς νομιμότητα, πρέπει να διαμαρτυρόμαστε, να αντιστεκόμαστε και να δείχνουμε ανυπακοή»
«Η επικρατούσα λογική είναι ότι δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε, επειδή τα πράγματα δεν αλλάζουν και επειδή οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται από τους έχοντες. Ομως,όπως λέει και ο Ζαν-Πολ Σαρτρ, “ο αδιάφορος άνθρωπος δεν είναι άνθρωπος”» τονίζει ο σχεδόν αιωνόβιος πρώην αντιστασιακός.
«Το χειρότερο από όλα είναι η αδιαφορία, να λέει κανείς πως δεν μπορεί να κάνει τίποτε, την ώρα που ξεθεμελιώνονται όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις» γράφει ο κ. Εσέλ, καταλήγοντας πως «το μέλλον είναι η νεολαία.
Γι΄ αυτό εξοργιστείτε. Εξεγερθείτε!».
Σ.Σ. τα λόγια του Στεφάν Εσέλ,όπως διαβάστηκαν στην μεγάλη συγκέντρωση -που αγνοηθηκε σχεδον παντελώς απο ολα τα τοπικά ΜΜΕ και μπλογκς-στην Πλατεια του Αγ.Μαρκου την Κυριακη
Ποιος είναι ο Στεφάν Εσέλ: Γεννημένος το 1917 στο Βερολίνο, ανατράφηκε με τον αριστερό αντικομφορμισμό των γονιών του (είναι γιος του συγγραφέα Φραντς Εσελ και της ζωγράφου Ελεν Γκρουντ, του ζευγαριού που έφερε στην οθόνη ο Φρανσουά Τρυφό στην ταινία «Ζυλ και Τζιμ») και αφού γλίτωσε από το κολαστήριο του Μπούχενβαλντ, αφιέρωσε κατόπιν τη ζωή του στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Εσέλ ήταν ένας από τους συντάκτες της Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011
Ρεπορτάζ από τη συγκέντρωση της Κυριακής
Δυναμική, με παλμό και πολύ ρυθμό ήταν η συγκέντρωση των Αγανακτισμένων Πολιτών της Ζακύνθου την Κυριακή στην πλατεία Αγ. Μάρκου.
Το παρών και τον ρυθμό έδωσε η Φιλαρμονική Αρκαδίων που ξεσήκωσε τους συγκεντρωμένους με μουσική, ενώ προκάλεσε συγκίνηση όταν παιάνισε τον εθνικό ύμνο.
Ο ηθοποιός Θοδωρής Καμπίτσης, διαβάζοντας το ψήφισμα της λαϊκής συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος, κάλεσε όλους να συμμετάσχουν στις διαμαρτυρίες, ενώ αναφέρθηκε στην ανάγκη να δημιουργηθεί Συντονιστική Επιτροπή της κίνησης Αγανακτισμένων Πολιτών.
Αξίζει να αναφερθούμε στο ψήφισμα που αποφασίστηκε στην Αθήνα και το οποίο αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.
«Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο Σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.
«Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.
Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.
«Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.
«Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται.
«Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας!
«ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!
«ΙΣΟΤΗΤΑ- ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ- ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
«Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!».
Πηγή
Μερικά συνθήματα που ακούστηκαν
"Ούτε πάμε, ούτε ερχόμαστε,
στις πλατείες συνερχόμαστε"
"Δώστε μας τη ζωή μας
πίσω, δε σας ανήκει"
"Ο αγώνας της πλατείας
είναι βάθεμα δημοκρατίας"
"Να κηρύξουμε την πόλη
σε κατάσταση
γενικευμένης ευτυχίας"
" Αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο
κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"
"Όλα για όλους"
"Δε θέλουμε λεφτά
δε θέλουμε δουλειές,
θέλουμε το Σκαι
να λέει παπαριές"
"Θέλω πίσω το χρόνο μου"
"Η αγανάκτησή μας δεν είναι προσωπική
είναι κοινωνική"
"Φώναξα και έληξες"
"Η αγανάκτηση δεν έχει κανόνες"
"Μέσα οι κλέφτες,
έξω εμείς"
"Να τιμωρηθούν οι κλέφτες"
"Όχι στο ξεπούλημα της Ελλάδας"
"Ζωή για τα παιδιά μας"
"Το like εύκολα πατιέται
ο κώλος δύσκολα κουνιέται"
"Τώρα που εμείς ξυπνήσαμε
εσείς θα χάσετε τον ύπνο σας"
"Ψωμί μπριζόλα κόκα-κόλα"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)